Zeeschildpadden komen aan land om hun eieren te leggen (zo'n 80 stuks per keer) in een kuil die ze met ongezien perfectionisme graven, daarna aanstampen en camoufleren. 50 dagen later komen baby schilpadjes als popcorn uit het zand, waarvan maar 0.8% zal overleven. Althans, dat is de natuurlijke gang van zake. In Monterrico gaat het er heel anders aan toe.
Alhoewel er een vage wet bestaat die de verkoop van schilpaddeneieren verbiedt, ontbreekt er enige vorm van controle en hebben "poachers" vrij spel. Wetende dat de eieren 5 U$ per dozijn opbrengen en bekend staan als afrodisiacum, wordt het ons snel duidelijk dat we ons temidden van "big business" bevinden op onze nachtelijke zoektocht naar een nestende schildpad. Het neemt hier zo'n hallucinante vormen aan dat mensen op brommers en quads het strand patrouilleren op zoek naar de eieren. Er is zelfs een ongeschreven regel die zegt dat iemand die de schildpad eerst aanraakt, de eieren mag hebben (lees: verkopen). Net als we dachten dat dat een grap moest zijn begint onze gids een spurtje te trekken en even later zien we "onze" schildpad haar nest maken.
74 slijmerige pingpongballetjes, goed voor 5 kg aan schildpadjes in wording, gaan in de zak en worden opnieuw begraven in het Tortugario, waar ze veilig zijn voor dier en mens.
We zijn sprakeloos, enerzijds door de pracht van wat we net gezien hebben, anderszijds door de onwetendheid van de "dieven" die niet beseffen dat reeds 20 van de 28 soorten zeeschildpadden ter wereld zijn uitgestorven door zulke praktijken...
We raken de schildpad nog even aan voor goed geluk vooraleer zij terug aan haar tocht naar andere oorden begint... en hopen vooral dat dit prachtig beest en haar kleine nakomelingen het geluk hebben om honderden jaren oud te worden!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten